Deze woorden kwamen bij me op toen ik bedacht een artikel te schrijven om het wolvilten meer bekendheid te geven juist in deze tijd. Waarbij ik hoop dat eindelijk het kwartje valt dat wolvilt nog veel te veel ondergewaardeerd wordt – een statement.

Waarom duurzaam?

Het is een organisch materiaal dat geen reststromen achterlaat als het wordt afgebroken. Tijdens het viltproces wordt een oplossing van olijfoliezeep of groene zeep in warm water gebruikt.

Schapenwol is een fascinerend materiaal, je kent misschien de eigenschappen: het ademt, is een goede isolator tegen de kou, is brandwerend, kan veel vocht opnemen zonder dat het nat aanvoelt, doet het goed als akoestisch materiaal. Er zijn verhalen bekend van langdurig zieke mensen die liggend op een schapenvacht geen decubitus (doorligplekken) kregen. Ook de lanoline -de gele vettige substantie in een vacht- heelt bijvoorbeeld wondjes. De wol ligt voor het oprapen. Er wordt helaas nog steeds schapenwol weggegooid, omdat men niet weet wat men er mee aan moet. En dat terwijl wolvilt het oudste textiel ter wereld is.

Let wel op als je leest dat iets van vilt is gemaakt. Vaak zijn gerecyclede vezels op een bepaalde manier verlijmd tot een lap. Ook zal je vilt tegenkomen gemaakt van polyesters. Niet te verwarren met wolvilt dus.

We zijn zo gewend aan machines, massaproductie, snelheid en anderen die iets voor ons maken, dat we het contact met het maakproces zijn vergeten en verleerd. We raken steeds meer verwijderd van het ambacht en daardoor ook van de kennis van welke grondstoffen iets is gemaakt. Het bewust ervaren van het maken van een voorwerp met je handen en de voldoening die het geeft maakt dat je de ‘slimme oplossingen’ van de natuur leert waarderen en brengt je terug met beide benen op de grond. Een voorwerp vilten met jouw eigenheid en jouw verhaal en ervaring. Dat moment is vaak een fijne herinnering, niet te vergelijken met een kant en klaar product dat je in de winkel hebt gekocht.

Je kan schapenwol vervilten tot bijvoorbeeld sloffen helemaal pasvorm op je voeten gekneed. Iets op maat gemaakt klinkt exclusief, daar hangt een prijskaartje aan. Gebruik je schapenwol van een kudde bij je in de buurt en verder je spierkracht en warmzeepwater om je eigen sloffen te vilten, dan kost het je weinig, help je de ‘afvalberg’ verkleinen, ben je een paar uur heerlijk fysiek bezig (scheelt een uur sportschool), kom je tot rust door de repeterende bewegingen en geeft het ook nog eens de voldoening van het zelf gemaakte eindresultaat. De rij toepassingen is eindeloos: polswarmers, sjaal, kleding, sieraden, laptophoes, agendaomslag, lampenkap, tapijt, onderzetter, theemuts, bruidsboeket, enzovoorts, maar ook (toegepaste) kunst.

Waarom magisch?

Van losse wolvezels maak je je eigen textiel, met als hulpbronnen, je eigen spierkracht en warm zeepwater. Ik ken geen materiaal dat je met zo weinig middelen zo naar je hand kan zetten. Je kan het op de juiste maat en in de vorm die je beoogt duwen, trekken, krimpen, kneden, kloppen en over een mal heentrekken.

Heb je het nog nooit gedaan, dan kan je investeren in een paar viltlessen om vervolgens nog meer viltproducten te maken voor dagelijks gebruik of als kunstobject. Ik hoor alleen maar enthousiaste en positief verbaasde reacties van mensen die voor het eerst het viltproces ervaren. Wat kan ik er nog meer aan toevoegen … kijk lekker rond op m’n website.