Het fijne aan vilt is dat je het (bijna) overal voor kan gebruiken. Een ongeluk of overbelasting in dit geval zit soms in een klein hoekje. Ik kon kiezen om een stevige ondersteuning en bescherming voor een huisgenoot met een ‘studenten-arm’ te halen bij de apotheek of gezondheidswinkel of iets dergelijks óf er eentje te vilten. Ik had nog een voorraad superzachte merino liggen en heb het lekker dik gelegd. De wat grovere wol geeft wel een steviger resultaat, maar ik wilde niet het risico lopen dat het zou gaan kriebelen en jeuken. Een stuk mull -katoen met een hele open structuur- meegevilt om de brace op z’n plek te houden. Bij de elleboog twee driehoekjes uit het vilt geknipt zodat er voldoende ruimte is om de arm te buigen. Het voelt zo fijn aan terwijl ik het bij mezelf paste, dat ik al weer zin heb om polswarmers te vilten voor de komende koudere maanden.
